تنهاترین تنها

یک وقتایی, هست
 که دلت از تمام دنیا و آدمهایش میگیرد...
دوست داری به اتاقت بروی
پرده را بکشی...
کز کنی گوشه تخت
پتو را بکشی و چشمانت را ببندی
دوست نداری هیچکسی نزدیکت شود
فقط خودت باشی و خودت....
یک وقت هایی هست آنقدر دلت میگیرد
که دوست داری برای
 یک ساعت هم شده بمیری...

 

تنهاترین تنها ...

دوست مجازی من؛

حواست بــہ "دلت" باشد...
آن را هرجایی نگذار...

این روزهـا دل را مے دزدند...
بعد ڪہ بہ دردشان نخــورد...
جـاے صندوق پست !
آن را در سطــل دور ریز مے اندازنــد !!!

و "تــــــــــو"
خوب مــے دانــے ...
دلــے ڪـہ المثنے, شد دیـگـر
"دل"
نمـے شــود...

 

تنهاترین تنها ...

من گم شده ام هرچه بگردی خبری نیستجز این دو سه تا شعر که گفتم اثری نیستیک بار نشستم به تو چیزی بنویسمدیدم به عزیزان گله کردن هنری نیستدلگیرم از این شهر پس از من که هوایشآن گونه که در شأن تو باشد بپری ن تنهاترین تنها ...

و انتهای همه ی آیینه ها
تو ایستاده ای
با همان آغوش همیشگی
با همان نگاهِ آشنا
دلم شور میزند
چشمم شور تر می گرید
شعرم احساس, تنهایی, می کند هر دَم
دلم آغشته به اشک است 
در این دنیای بیکران تنهایی,
و تو آن دورتر ها ایستاده ای ...

 

تنهاترین تنها ...

پاییز بغض فرو خورده
اشکهایی است که در گلو
خشک می شوند
و آواز سوزناک پرنده هاست 
هنگام کوچ اجباری
پاییز،درد دلتنگی, های تلنبار شده 
در کوچه باغ دل پرستوهای عاشق است

تنهاترین تنها ...

یه وقتایی نمیشه گفت
" بگذریم,"
از بعضی آدما
از بعضی خاطره‌ها
از بعضی دوست داشتن ها
نمیشه آسون گذشت
نمیشه روزت رو بی "یادش بخیر" شب کنی
نمیشه از کوچه‌ای بگذری
صدای قدماش، 
صدای خنده‌هاش نپیچه 
تو پس کوچه های دلتنگیت
 
نمیشه بی خیال شد
نمیشه گذشت...!

 

تنهاترین تنها ...